कोरोनाव्याधि र फाल्गुनन्द दर्शनकाे सान्दर्भिकता

म सानो छँदा मेरो युमाको नजिक सुत्थें । वहाँ महागुरुको चेला हुनुहन्थ्यो । महागुरु फाल्गुनन्दको थुप्रै सिवाखाहुन सुनाउनु हुन्थ्यो । ती मध्ये वि.सं. १९८७ मा महागुरु ताप्लिजोङको निगुरादेनमा दिनुभएको प्रवचन धेरै सुनाउनुहुथ्यो । महागुरुले त्यस बेला ‘सिदा पाङदारे मेन्याङना तुङहा तारो । तक्सङिन सेङघा सेङघा न तक्सङ पोङलो (औषधी पानीले नभेट्ने रोग आउँछ । लेक औल र औल लेक हुन्छ’ भन्नुभएको थियो रे । युमाले सुनाउनुभएको सबै कुरा त बुझिएन  । तर, कैयौं पटक दोह¥याउनु भएकोले दिमागमा अमिट छाप बनेर बसेको रहेछ । महागुरुले औषधिले निको नहुने व्याधि आउने, जलवायु परिवर्तन हुने कुरा त्यसबेला भन्नुभएको रहेछ । आज त्यहीँ कुरा बारम्बार संम्झिरहेको छु ।